Sommige honden blaffen veel, anderen weinig tot bijna nooit. Maar alle honden doen het en herkennen het blaffen van anderen. Toch wordt geblaf door de mensen meestal snel als zeer vervelend ervaren. Maar is een blaffende hond dan echt zo abnormaal?
Vooreerst komt blaffen bij honden voort uit een emotie en is een zeer natuurlijk gedrag. Naast grommen, janken, huilen of piepen is blafgedrag een vocaal communicatiemiddel.
Een hond wil dus gewoon iets vertellen maar wordt dikwijls helemaal verkeerd begrepen. Mensen raken door het geblaf gefrustreerd en er wordt dan dikwijls op de hond geroepen. Dit zal nooit een oplossing zijn want dan doen wij eigenlijk hetzelfde. We blaffen gewoon mee met de hond. Ook wordt soms met sleutels of een flesje met steentjes gegooid naar/ of op de hond, in de hoop het gedrag te stoppen. Soms gebruikt men anti-blafbanden en andere vergelijkbare producten. Deze voorhistorische methoden zijn natuurlijk enkel symptoombestrijding maar doen niks aan de emotie. Begrijpen wat de hond wil zeggen is heel belangrijk. Enkel dan kan ook effectief aan de oorzaak worden gewerkt.
Er zijn een aantal types van blaffen:
- Blaffen uit opgewondenheid en geluk (spel):
Dit is het meest gekende. Je komt thuis en de hond is zo gelukkig dat er geblaf te horen is uit puur geluk. Dit is een opgewondenheid die ook wel positieve stress wordt genoemd. De hond is zo enthousiast dat hij ook de neiging heeft om te springen en blaft met snelle hoge tonen. Soms hoor je ook wat gejank. Mijn Shiba Inu kan dan haar geluk niet op en neemt een speelgoedje vast om in te bijten. Het is haar manier om met de hogere drift om te gaan en zichzelf te kalmeren. Indien dit blaffen storend wordt kan je best zelf kalm blijven en werken aan het stressniveau van de hond. - Blaffen als een waarschuwing:
Meestal is dit een korte scherpe blaf als teken dat er iets of iemand is. De hond zegt hier eigenlijk: “opletten, er is gevaar!” Waarmee de hond iedereen hiervan wil gaan verwittigen. Niet zelden vlucht de hond dan of verstopt zich geheel of gedeeltelijk. Meestal houdt de hond dan vanop een afstand alles, zij het onrustig, in het oog. Mensen gaan dan meestal roepen op de hond of jammer genoeg ook corrigeren. Maar dat begrijpen honden niet.
- Blaffen uit verveling en opgebouwde frustratie:
Dit is steeds vreselijk. Honden die altijd in een hok verblijven, altijd alleen moeten zijn of die geen geluk hebben om een gouden mandje te hebben en zo in een asiel belanden, blaffen vaak uit hogere stress en frustratie. Een altijd wederkerende en zelfde serie geblaf die soms met een huil eindigt. Het is zo triest te zien en te horen en gaat door merg en been. Schrijnende toestanden! Dikwijls gaat dit ook samen met altijd dezelfde wederkerende bewegingen. - Zelfgeleerd blaffen:
Dit zijn telkens een aantal blaffen met een tussenpauze waarin de hond luistert of er een reactie komt. Veelal komt dit door zelf te roepen of te schelden op de hond om te zwijgen. Hiermee beloon je eigenlijk door aandacht te geven. - Blaffen uit angst:
Dit is blaffen op het ogenblik dat honden, uit wat ik noem, ‘de concentratiezone’ gaat. Hoe meer de hond hierin geraakt hoe minder hij zal leren en registreren. De hond kan in de paniekfase geraken. De angst zal dan ook niet verdwijnen. Er is een duidelijke angst in de blaf te horen met hoge frequentie. Soms ook met een huil op het einde wat een roep om hulp is. De hond is dan zeer onrustig. Jammer genoeg worden nog vele honden gestraft wanneer ze deze blaf vertonen. De hond helpen is hier de enige oplossing. NOOIT straffen!! - Blaffen om te verdedigen:
Wordt meestal met agressie en/of dominantie vergeleken maar dat is het niet! Wel in tegendeel, is het eerder gestuurd uit onzekerheid. Blaffen uit verdediging komt enkel voor wanneer een hond er van uitgaat dat hij zichzelf of zijn gezin moet verdedigen. Honden willen hiermee het gevaar op afstand houden. Dit gaat dan gepaard met negatieve signalen. Jammer genoeg wordt ook hier geroepen en gestraft waardoor het tegenovergestelde zal bereikt worden van wat wordt beoogd.
Probeer er vooral op te letten of je het verschil in blaffen gaat herkennen bij je eigen hond of bij andere honden in de buurt. Op die manier leer je een stukje meer van de mooie hondentaal.
Johan.
